Daar stonden ze dan, voor de balie in de Libidos-erotheek. Zij met met kunstig opgestoken ravenzwarte haren en zwaar opgemaakt, hij onderdanig naast haar, minstens 30 cm kleiner dan zij, maar fier als een vergulde gieter. Ik was inmiddels achter de balie gekomen en had hen allebei een hand gegeven. En toen sprak zij de legendarische woorden : ‘ Goede middag mijnheer, mogen wij hier in de Antwerpse Libidos-erotheek onze huwelijkslijst neerleggen ? ‘

Tussen de jaren 1990 en 2007 was het magazijn van de Libidos-erotheken gevestigd in de kelder van onze Antwerpse vestiging. Omwille van de veel te krappe behuizing in Antwerpen zijn we sinds 2007 met ons magazijn verhuisd naar Herentals. Het zal ergens halverwege de negentiger jaren geweest zijn dat we op een dinsdag aan het werken waren in de kelder van onze erotheek in de Gemeentestraat. Het was er eigenlijk best gezellig. Radio’tje aan, koffietje in de buurt, bestellingen uitpakken, artikelen prijzen, leveringen klaarmaken, ‘s middags een pizza’tje gaan eten bij Marco Polo in de Anneessensstraat, kortom : ‘t was aangenaam werken in ons keldermagazijn. Op een dag kreeg ik in de vroege namiddag een intern telefoontje van het gelijkvloers ( de winkel dus ). Onze verkoper : ‘ Bert, kan jij eens even naar boven komen ? Er staan hier twee mensen die iets willen vragen ? ‘ Ik dacht in eerste instantie dat het reclameverkopers zouden zijn, dus ik liep al fluitend de trap op en via het schuifdeurtje kwam ik de winkel binnen. Ik zag onmiddellijk dat ik getuige ging zijn van een heel bijzonder moment…

Terwijl ik naar de balie toeging, zag ik al aan het gezicht van onze verkoper dat die het moeilijk had om z’n lach in te houden. En al spoedig zou inderdaad blijken waarom. Uit beleefdheid gaf ik de twee bezoekers een stevige hand en stelde ik me voor. Het kleine mannetje kende ik van ziens uit de winkel : Stanley ( fictieve naam ) was een vaste huurklant. Ik wist dat hij héél ons BDSM-assortiment ( bondage-dominantie-sado-masochisme ) al uitgekeken had en dat hij vooral de onderdanige wou zijn, het slaafje van dienst zeg maar. Breeddenkender dan bij N.V. Libidos maken ze ze niet meer, dus wij hadden totaal geen problemen met de fantasietjes van onze klanten. Omdat die Stanley zo’n vaste klant was, vertelde hij natuurlijk ook wel eens wat over zijn privé-leven tegen onze verkopers. Zo waren ze ondermeer te weten gekomen dat hij tewerkgesteld was op één of ander ministerie waar niemand iets wist over zijn fantasmes. Bovendien had hij tegen onze verkopers verteld dat hij enige tijd geleden op een fetish-feestje een fantastische vrouw had leren kennen : meesteres Aldegonde du Rocour van Poelkapelle…

En die Aldegonde, die stond nu naast hem uit te torenen voor de Libidos-balie. Ze was minstens kop en nek groter dan onze onderdanige Stanley en ze had inderdaad wel iets aristocratisch en dominants over zich. Ze had een geweldig bos hout voor de deur dat vakkundig ingepakt was in een lederen corset. Een groot amulet bungelde tussen haar beide joekels en de ringen die ze aan haar vingers droeg kon paus Benedictus vast en zeker gebruiken als pauselijke zegelring. Met de hakken die ze droeg kon je gemakkelijk de eerste twintig meter van de Noordzee door zonder nat te worden. En die Aldegonde bleek dus het lief te zijn van onze onderdanige Stanley. Lief ? Meer zelfs : verloofde, want ze gingen trouwen. En nu had de Libidos-erotheek de absolute eer om de plek te zijn waar hun huwelijkslijst neergelegd ging worden. Uiteraard voelden wij ons vereerd !!!

In alle eerlijkheid : ik heb even gedacht om een journalist te bellen want ik wist zeker dat dat ‘s anderendaags voorpaginanieuws zou zijn in de kranten : Huwelijkslijst in Libidos-erotheek ! ( Ik zag het al staan in grote vette letters . Maar… zoals steeds : discretion is our middle name, dus het journalistenidee werd afgeblazen. Het zou een heel chique trouwfeest worden op een kasteel in de Brusselse rand en ik werd meteen uitgenodigd. ( Ik zag me daar al staan in een lederen broek, tussen al die slaven en meesteressen ). Uiteraard heb ik hen met de nodige égards behandeld. De huwelijkslijst die ze mij overhandigden was een uitgekiende selectie van ons SM-aanbod. Ik heb ‘m al die jaren bewaard ( in mijn dossiermap ‘bij te houden – voor later’) dus ik kan je zonder problemen enkele artikelen van de verlanglijst citeren :

Kuisheidsgordel met slot – 1.190 fr. / Peniskoker breed met spijkertjes – 1.495 fr. / Muilkorfmasker met ophangring – 3.495 fr. / Voetboeien met siernieten – 3.795 fr. / Flapzweep met kort handvat – 2.495 fr. / Lederen corselet met halve cups – 7.495 fr. / Riemenbodytuig met gespen – 5.595 fr.

Het zou een fijn feestje worden daar in de Brusselse rand, zoveel was zeker. Een week later kwam Stanley heel fier de uitnodigingen laten zien voor het huwelijksfeest. Het waren ongetwijfeld heel dure uitnodigingen, met gouddruk en in kunstige gotische letters, het had een uitnodiging kunnen zijn voor de opening van een nieuwe kathedraal En ja hoor, rechtsonderaan, ook al in gouddruk : ‘Onze huwelijkslijst ligt in de Libidos-erotheek – Gemeentestraat, 11 te Antwerpen’ Onze verkoper vertelde dat hij stond te blinken van opgewonden fierheid dat hij, de kleine Stanley, meesteres Aldegonde du Rocour aan de haak had kunnen slaan.

Het heeft niet mogen zijn… Twee weken later kwam een huilende Stanley in de Antwerpse Libidos-erotheek vertellen dat het feest afgeblazen was. Aldegonde was er vandoor…met een andere slaaf… Onze verkoper vertelde me achteraf dat Stanley wel écht liefdesverdriet had, maar ook toch wel kwaad was op Aldegonde want die had hem op die korte tijd dat ze samen waren toch wel bijna een miljoen belgische franken gekost ( haar persoonlijke lening terugbetaald, mee betaald voor een auto, juwelen gekocht, enfin : de hele reutemeteut ). Als objectieve buitenstaander was het natuurlijk zo klaar als een klontje. Kleine, lieve maar onderdanige Stanley had zich laten rollen… In de maanden die volgden hebben we Stanley nog een aantal keren over de vloer gehad om te jammeren over het verlies van Aldegonde én z’n geld. En toen hield het plots op… Stanley kwam niet meer… Nooit geweten waarom… Maar die kunstige huwelijkslijst…die is er nog altijd… en tovert bij iedereen van N.V. Libidos nog altijd een glimlach om de mond…