Late namiddag in de Antwerpse Libidos-erotheek… Een vrouw van middelbare leeftijd, goed in het vel en voorzien van een fikse permanent in het haar komt binnen met in haar kielzog een klein schraal mannetje. Ze posteert zich voor de toonbank en zegt in het platste sappige Antwerpse dialect : ‘ Het is veur een poep veu dieje van ons… ‘

Ik denk dat onze allereerste Antwerpse Libidos-erotheek nog maar enkele maanden open was. We spreken dus over 1990. Destijds stond ik zelf nog fulltime in de winkel omdat we geen geld hadden om personeel te betalen. Trouwens, ik had de tijd van mijn leven achter de toonbank van de Libidos-erotheek. Elke dag maakte ik wel iets mee dat de moeite waard was. Zoals toen op die zonnige zomerdag…

Ik zie ze nog binnenkomen… Zij was nogal struis gebouwd met een flinke bos krullen op haar hoofd, vrij zwaar gemaquilleerd en zonder enige schroom. Achter haar liep een schriel mannetje, mager met een flink wijkende haarlijn die gecamoufleerd werd met het zijhaar dat naar boven was gekamd. Hij was duidelijk niet op zijn gemak met de situatie en had het schaamrood op z’n wangen. Ik schatte ze qua leeftijd een eind in de veertig… Hij durfde me zelfs niet aan te kijken. Vrouwlief wel ! Die posteerde zich royaal voor de toonbank en repliceerde op mijn vriendelijke ‘ Goedemiddag mevrouw en mijnheer ‘ met ‘ Goeiendag, het is veur een poep veu dieje van ons ‘. Ik had op die maanden dat we actief waren in Antwerpen al veel gehoord van ons kliënteel, maar dit stak er toch weer bovenuit. Een getrouwd stel kwam een plastieken pop kopen voor manlief…

Terwijl mijn hersenen overuren draaiden, zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was ( en er elke dag wel een koppel binnenkwam om samen een pop uit te kiezen ) : ‘ Geen enkel probleem mevrouw, ik zal U de modelletjes voorstellen. ‘ Inmiddels begon het schriele mannetje ( die door z’n vrouw werd aangesproken met Gaston ) stilaan paars te kleuren van verlegenheid. Ik denk dat hij het liefst in de grond wou kruipen. Ondertussen was ik vanachter de balie gekomen en was ik met het ‘breeddenkende’ stel naar het rek gegaan waar onze plastieken poppen uitgestald lagen. Net toen ik m’n mond wou opentrekken om de kwaliteiten van onze juffrouwen te bespreken, kwam er nog schokkender nieuws uit de mond van vrouwlief. En toen moest ik dus echt moeite doen om niet in de lach te schieten. Ze zei ( maar dan echt in het platste Antwerps ) : ‘ Ja, onze Gaston hier, dieje wilt er elken dag oep, moar do sta maane kop echt nimeer henne hej, en daroem hemmek gezejd da we vor hem een poep ginge koepen, dan kan ‘m poeppen zoveel ‘t em wilt…’

Ik dacht bij mezelf : ‘ rustig blijven Bert, seffens wordt je wel weer wakker ‘. Maar nee hoor, dit was écht aan het gebeuren. Het was gewoon hilarisch. Ondertussen was Gaston bij het zien van al die vrouwelijke bereidwilligheid in kartonnen dozen tot leven gekomen. Ik zal het nooit vergeten. Hij had in z’n handen een model dat we nu nog steeds vlotjes verkopen : ‘ Chinese Love Doll ‘ Z’n oogjes keken gretig naar de mededeling op de doos : ‘ three inviting love-holes ‘ Tot vrouwlief zich bemoeide en zei : ‘ Na kunde doen wat ge wilt hé Gaston, moar een Chinese komt er in maan kot niet in hé ! ‘ Als een schicht zette Gaston de doos terug in ‘t rek. Ik had al snel door dat het mevrouw was die de pop zou kiezen dus ik begon te argumenteren over de fantastische kwaliteiten van de ‘Wonderfull Sex Doll’ ( een blond geval van 4.995 frank ) en ik stelde Gaston gerust dat die pop ook drie uitnodigende lichaamsholtes had en bovendien zelfs een trillende vagina. Voor ‘t eerst kwam er zelfs een glimlach op de mond van Gaston… Een kwartier later was de koop gesloten. Vrouwlief betaalde en Gaston moest de grote zak dragen met de ‘Wonderfull Sex Doll’. Een goede verstandhouding in het huwelijk is alles…