Nieuwpoort-Bad… Van mijn twee tot mijn veertien jaar heb ik er de zomervakanties doorgebracht… Steeds in de maand juli, soms veertien dagen, soms een volle maand, maar altijd in ‘White Résidence’…

De inkomdeur langs de Albert-I-laan

 

White Résidence werd opgetrokken in 1924 in arduin en bepleisterde baksteen met barokke elementen. Het bevindt zich monumentaal tussen de Zeedijk en de Albert-I-laan. Langs de kant van de IJzermonding wordt het geflankeerd door het Maria-Hendrikaplein. In de beginjaren werd deze mastodont ‘Le Grand Hotel’ genoemd maar na die vele tientallen jaren schiet er van die ‘grandeur’ van weleer niet veel meer over.

Zicht op White Résidence langs de zeedijk

 

Als je het mij vraagt : het is een spuuglelijk gebouw ! Hoe dan ook, in de zestiger jaren van de vorige eeuw kon je er als kroostrijk gezin ( we waren met vijf kinderen thuis ) dankzij de mutualiteiten spotgoedkoop een appartement huren. Er waren drie soorten appartementen : de A-appartementen hadden zicht op de Albert-I-laan, de D-appartementen hadden zicht op de dijk en zee en de H-appartementen keken uit op het Maria Hendrikaplein en hadden zijdelings zeezicht. Het is in die H-appartementen dat ik méér dan tien jaar mijn zomervakanties aan zee heb doorgebracht. Nieuwpoort-Bad in de zestiger jaren van vorige eeuw kan je echt niet vergelijken met de huidige badplaats. Eerlijk is eerlijk : er was destijds héél weinig te beleven. Toch denk ik nog altijd met vrolijke herinneringen terug aan die zomervakanties. Een week voor we vertrokken naar ons ‘vakantieverblijf’ stuurden mijn ouders altijd al een grote, groene ijzeren kist vol bagage en levensmiddelen met de B-wagen ( zo heette die destijds ) naar de bestemming. Zelfs de aardappelen uit de eigen tuin werden meegezeuld, zo ging dat toen in die ‘goede oude tijd’… De dag van het vertrek met de auto, gingen mijn oudste broer en zus met de trein naar Oostende en met de tram verder naar Nieuwpoort-Bad. De jongste drie werden op de achterbank gedeponeerd van de witte Renault 16 ( want wit was de veiligste kleur volgens moeder ) en dan ging de tocht via de autostrade naar zee. Halverwege haalde moeder meestal dan nog enkele belegde boterhammen boven want tijdens zo’n ‘ontieglijk’ lange rit mag je natuurlijk niet vergeten om de inwendige mens te versterken… Destijds kwam je Nieuwpoort-Bad binnen via de Koninklijke Baan, een kaarsrecht stuk asfalt dat Nieuwpoort-Stad met Nieuwpoort-Bad verbindt. Dan wist ik als jonge knaap dat de zee niet ver af meer was. Ik stak dan meestal mijn neus aan het venster en zei dat ik de zee al kon ruiken waarop ik mijn pa goedkeurend zag glimlachen in de achteruitkijkspiegel. Op het einde van die Koninklijke Baan kom je eigenlijk recht op de parking uit die het Maria Hendrikaplein toen nog was. Inmiddels hebben ze op die plek een rotonde gemaakt met een mini-vuurtoren en is er een ondergrondse garage bijgekomen onder het Hendrikaplein. Als je binnenkwam in ‘White Résidence’ zelf, zat je onmiddellijk in de vakantiesfeer, niet in het minst omwille van de specifieke geur die in de monumentale hall hing. Het was een geurenpallet van boenwas vermengd met goedkoop laminaat, kindersandalen en overjaarse zonnebrandolie. In het midden van de hall stond er een metershoge kopie van Lady Liberty die hoog in haar hand een lamp ten hemel stak.

De inkomhal van White Résidence met de lichtgevende Miss Liberty !

 

De vakantie in Nieuwpoort-Bad speelde zich dag na dag af volgens een vast stramien. ’s Ochtends na het ontbijt werd er meestal tot op het staketsel gewandeld om daar soms met de kruisnetten wat vis te vangen in de IJzer. Bij goed weer trokken we naar het strand waar pa en ma gedurende de looptijd van de vakantie een windscherm hadden gehuurd dat elke dag opnieuw met vakmanschap en een grote houten hamer in het strand werd geklopt op de plaats naar keuze. Rond twaalf uur werd er op het appartement gegeten en daarna trokken we terug naar het strand waarbij er pas twee uur na de maaltijd ( jawel, want anders kon je verdrinken volgens moeder ) in de zee gezwommen mocht worden. Het aantal zandkastelen dat ik gemaakt heb om de opkomende vloed te trotseren zijn niet te tellen.

De hele familie op het strand, die kleine blonde met de bal ben ik

 

Een andere favoriete vakantiebezigheid in Nieuwpoort-Bad was met de go-carts rondcrossen op de dijk. Voor White Résidence was er langs de zeekant een verhuurbedrijf van go-carts waar ik er elke dag eentje uitkoos om rond te sjezen. Een andere traditie was om bij de terugkeer van het strand naar het appartement langs te gaan bij het wafelkraam voor een Luikse of een Brusselse wafel. Die gingen we dan opsmikkelen op het appartement vergezeld van koffie in van die oranjebruine doorschijnende koffietassen waarin de koffie een eeuwigheid heet bleef. In de vooravond werd er dan meestal ook nog een wandeling gemaakt langs het strand, meestal tot in Oostduinkerke. Ik vermoed dat ik een jaar of veertien was toen er een eind kwam aan de White-Résidence-vakanties. Het laatste jaar kan ik me nog herinneren dat ik een Waals vriendinnetje had, een zekere Joëlle uit Jupille-sur-Meuse. Met mijn school-frans waren de conversaties met haar niet echt rijkelijk te noemen maar dat compenseerden we ruimschoots door urenlang te tongen met elkaar waarbij ik vrijelijk onder haar truitje mocht spelen met haar flink uit de kluiten gewassen borsten. Het waren de jaren zeventig in vorige eeuw : GSM bestond nog niet en van Facebook was evenmin sprake, ik heb Joëlle dus ook nooit meer terug gezien… Vorig jaar ben ik in de zomerperiode nog eens gaan kijken in White Résidence. Met één of andere smoes ben ik voorbij de conciërge geraakt. Ik had de indruk dat er nog weinig families op vakantie kwamen. Het laatste wat ik over het gebouw gelezen heb, was dat er een Duitse groep interesse zou hebben om er een luxehotel van te maken. Hoe dan ook, in mijn zonnige verbeelding van jeugdige vakanties zal Nieuwpoort-Bad en meer bepaald White Résidence altijd een aparte plaats behouden. Mochten er nog bloglezers ervaringen hebben met White Résidence in Nieuwpoort-Bad, gooi het gerust in de groep !